aslında hayatım bir hiçlik gibi
satırlara başlarken süzülen göz yaşlarıma sor
ama cevap alamazsın...
çünkü dili yok..
söyleyecek bir şeyi yok..
sadece.. durur ve gülümser suratım
neden beynimdekiler açığa çıkmaz
bir öğrenemedim gitti...
belki öğrenmek istemiyorum..
sanki hayatım bir müzik ritmi..
ritim bozuk.. ve doğru notayı bulup bulmadığımı..
bulsam bile nasıl çalacağımı bilmiyorum...
bu beni hayatım dostlar..
ama ben gereksiz bir gürültüyüm..
neden mi.. bilsem.. 09.09.09